Kilka błędów myślenia

Jesteśmy panami swego losu. To niemal dewiza współczesnego człowieka, kultury zachodu. Zabawne, że niemal wszyscy, którzy to głoszą, lądują w tym samym znienawidzonym przez siebie "bagnie wiecznych utrapień". Zawody miłosne, wyścig szczurów, brudne pieluchy, narzekanie na małżeństwo - naprawdę chcemy tego wszystkiego, na co później tak jednakowo się skarżymy? Dlaczego nikt się nie przyzna, że jest uzależniony od swoich emocji, których niekwestionowany królem jest zwykły popęd seksualny?

Nasze mózgi wyewoluowały wraz z nami. Pozwoliły nam, na zbudowanie świata przyszłości, w którym żyjemy, a do którego jeszcze same nie dorosły. O to kilka przykładów:

Długa Ziemia - Terry Pratchett i Stephen Baxter

Jak wygląda połączenie dwóch rodzajów literackich, powstałych w wyniku współpracy mistrzów swoich gatunków? Sięgnąłem po tę książkę, ponieważ jak pewnie większość z Was, znam twórczość Terry'ego Pratchetta z jego sztandarowej serii "Świat Dysku". Miałem też możliwość zapoznania się z inną prozą tego autora, którą cenię sobie przynajmniej w równej mierze, więc ze spokojem zawierzyłem swoje trzydzieści dwa złote wydawnictwu, pomimo nieznajomości dorobku drugiego autora, Stephen'a Baxtera. Co z połączenia dwóch form literackich powstało? Zapraszam do recenzji.

Najlepsza zabawka świata

Mój pierwszy zestaw klocków LEGO był niewiarygodnie prosty. Samochód z przyczepą kempingową i wszystko inne, co dało się z tych samych części stworzyć. Nigdy wcześniej nie widziałem tak doskonałej zabawki. Była świetnie wykonana i dawała dużo przyjemności z zabawy. Przede wszystkim jednak, umożliwiała rozwój własnej kreatywności, wyobraźni  i umiejętności odwzorowania rzeczywistości. Zabawka doskonała z definicji powinna jak najlepiej odzwierciedlać świat, aby dziecko mogło poprzez zabawę symulować rezultaty swoich działań. Klocki właśnie takie były. Jak w dobie gier komputerowych, będących coraz doskonalszymi symulatorami życia, tak kreatywna firma jak LEGO postanowiła z nimi konkurować?

Skuteczny sposób na podryw

Zabawne rzeczy można znaleźć w sieci, zwłaszcza jeżeli ktoś szuka porad na temat skutecznego podrywu. Gdyby nie dzisiejszy link od znajomych, nigdy bym nie uwierzył. Od zadziwiających filmików instruktażowych, po całe opisy krok po kroku, co w danej sytuacji należy ze sobą zrobić. Niektóre filmy mają po kilkaset tysięcy wyświetleń. Oczami wyobraźni widzę tych wszystkich adeptów sztuki podrywania, z wykutymi na pamięć formułkami, linijka po linijce, realizującymi wytyczne swoich mistrzów. Rzeczywiście jest to aż takie skomplikowane? Jak myślicie, kiedy Wasze szanse będą największe? Gdy będziecie wygadani? Elokwentni? Zabawni? Czy nie lepiej być sobą?